Historia zespołu szkół zawodowych
Geneza Zespołu Szkół Zawodowych wiąże się z rokiem 1920 i z postacią Założycielki Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego Św. Matki Urszuli Ledóchowskiej. Z jej inicjatywy powołano wtedy do życia szkołę zawodową: Roczny Kurs Gospodarstwa Domowego, przekształcony w 1938r. w Szkołę Przysposobienia w Gospodarstwie Rodzinnym. W tym samym czasie funkcjonowało dwuletnie Seminarium Gospodarstwa Domowego (1924-1928), trzyletnie Seminarium Nauczycielek Gospodarstwa (1928-1938) oraz Prywatne Liceum Gospodarstwa Domowego (1938-1939).
II wojna światowa przerwała działalność szkoły, została ona wznowiona w 1945. Od tego roku funkcjonowało dwuletnie Liceum Gospodarcze (1945-1948), trzyletnie Gimnazjum Gospodarcze (1946-1947), czteroletnie Liceum Gastronomiczne (1948-1949), dwuletnia Zasadnicza Szkoła Zawodowa (1951-1957), Technikum Gastronomiczne (1953-1957), pięcioletnie Technikum Gospodarcze (1957-1962) oraz trzyletnią Zasadniczą Szkołę Gastronomiczną (1957-1962). W roku 1962 szkołę, prowadzoną dotychczas przez siostry urszulanki, przejęło państwo. Zarządzeniem Ministra Oświaty z dnia 26.07.1962r. zostało powołane Technikum Gospodarcze w Lubocześnicy i Zasadnicza Szkoła Gospodarcza w Lubocześnicy. Technikum było najpierw pięcioletnie, a później czteroletnie, szkoła zasadnicza trzyletnia.
W 1972r. w miejsce Technikum powołano czteroletnie Liceum Zawodowe w Pniewach. Nazwa szkoły ewoluowała – od Zasadniczej Szkoły Gastronomicznej poprzez Zasadniczą Szkołę Zawodową (od 1976r.) do Zespołu Szkół Zawodowych w Pniewach (1977). W 1979 roku do Zespołu Szkół Zawodowych przyłączono Liceum Ogólnokształcące, nadając nazwę: Zespół Szkół im. Emilii Sczanieckiej w Pniewach. Po dwóch latach wspólnej działalności Liceum Ogólnokształcące zostało wyodrębnione z Zespołu Szkół, więc przywrócono dawną nazwę (z nowej pozostał patron): Zespół Szkół Zawodowych im. E. Sczanieckiej w Pniewach. Trzon szkoły stanowiły: Liceum Zawodowe (zawody: kucharz–gastronom, później gastronom) i Zasadnicza Szkoła Zawodowa (zawody: kucharz, kelner, mechanik maszyn i rządzeń przemysłowych, mechanik pojazdów samochodowych i klasy gromadzące różne zawody, tzw. wielozawodowe).
Od 1986 roku decyzją Kuratora Oświaty i Wychowania w Poznaniu powołano przy Zespole Szkołę Przysposabiającą do Zawodu kucharz żywienia zbiorowego dla uczniów mających trudności z ukończeniem w normalnym trybie 8-klasowej szkoły podstawowej. Otwarto również nowy profil Liceum Zawodowego, kształcący w zawodzie pracownik administracyjno-biurowy. W 1988 powołano do życia Technikum Gastronomiczne dla dorosłych, a w 1995r. Studium Policealne, kształcące w zawodzie technik obsługi ruchu turystycznego.
Dnia 26 maja 1984 r. Zespół Szkół Zawodowych otrzymał sztandar. W 1989 roku budynki Szkoły zostały oddane Siostrom Urszulankom, a Zespół Szkół zajął budynki przy ulicy Wolności opuszczone przez Szkołę Podstawową, która otrzymała nowy obiekt. We wrześniu 2001r. ponownie Liceum Ogólnokształcące zostało połączone z Zespołem Szkół Zawodowych – wtedy wrócono do nazwy Zespół Szkół im. Emilii Sczanieckiej w Pniewach.
Justyna Majchrzak
Historia powojenna
Historia liceum sięga 1945 r. Wówczas to burmistrz Bolesław Białecki wraz z Zarządem Miejskim przystąpił do organizacji szkoły, przeznaczając na jej siedzibę barokowy pałac. Siostry Urszulanki zapewniły nauczycieli a siostra Józefa Ledóchowska została dyrektorką Miejskiego Gimnazjum Koedukacyjnego.
Początki były bardzo trudne. Budynek wymagał remontów i wyposażenia, ale szkoła od pierwszych dni podjęła prężną działalność, także w zakresie zajęć pozalekcyjnych. Wspomnę choćby o wyjazdach do opery i teatru, zorganizowaniu szkolnego ruchu teatralnego czy organizacjach typu harcerstwo, koło PCK, Liga Morska, Sodalicja Mariańska czy o samorządzie szkolnym. W pierwszym roku działalności do gimnazjum uczęszczało 137 uczniów i uczennic. Grono nauczycielskie składało się z trzynastu osób, w tym sześciu sióstr zakonnych. W r. szk. 1946/47 dyrektorem Miejskiego Liceum i Gimnazjum Koedukacyjnego został Andrzej Hanyż, przestały pracować siostry – nauczycielki. W czerwcu 1947 odbył się pierwszy egzamin dojrzałości – przystąpiło do niego szesnastu uczniów.
Rok szk. 1947/48 przyniósł do szkoły zmiany polityczne, obejmujące stopniowo wszystkie dziedziny życia w państwie. Partia rozpięła nad szkołami ideowy parasol. Kolejny rok szkolny wiązał się z reformą struktury liceów. Odtąd w liceum były klasy VIII, IX, X i XI. Do klasy IX wprowadzono język rosyjski jako obowiązkowy, zlikwidowano nauczanie języka francuskiego a łacinę pozostawiono fakultatywnie. W 1948 r. dyrektorem szkoły został mgr Maksymilian Józefiak, ustalono jej nową nazwę Miejska Szkoła Ogólnokształcąca stopnia licealnego w Pniewach. Szkoła otrzymała uprawnienia szkoły państwowej. Do matury w 1949 r. przystąpiło 8 uczniów. W styczniu 1950 r. władze miasta przekazały szkołę Ministerstwu Oświaty a to – zarządzeniem z 14 kwietnia 1950 r. – powołało Państwową Szkołę Ogólnokształcącą stopnia licealnego. Teren szkoły obejmował park wraz z pałacem oraz internat szkolny przy ulice Szkolnej 12 (był tam od 1946 r.). Kolejnym dyrektorem (tym razem na 7 lat) został mgr Stefan Kegel. W r. szk. 1951/52 pobierało naukę w liceum 103 uczniów . Rok później wprowadzono w kl. VIII język niemiecki jako drugi język obowiązkowy. Pozostałe klasy kontynuowały naukę łaciny. Jesienią 1952 r. wprowadzono dla młodzieży obowiązek pomagania przy zbieraniu ziemniaków na polach PGR. Przez ponad 30 lat z tego powodu zawieszano lekcje na kilka dni.
Od 1 września 1957 r. stanowisko dyrektora objął mgr Kazimierz Pietz. Dwa lata trwał kapitalny remont budynku. We wrześniu 1961 r. dyrektorem został mgr Czesław Dziamski. Pełnił tę funkcję 13 lat, do sierpnia 1974 r. W 1972 r. oddano do użytku internat i salę gimnastyczną. Okres dyrekcji p. Czesława Dziamskiego zaznaczył się dalszym rozwojem sportu szkolnego, aktywnością organizacji uczniowskich i kół przedmiotowych. Tradycją stały się studniówki, uczniowie konkurowali w przygotowaniu i wystawieniu oryginalnego programu artystycznego w formie kabaretowo- satyrycznej. W latach siedemdziesiątych w szkołach ponadpodstawowych rozwija się ruch ochotniczych hufców pracy. Także w naszym liceum powołano Szkolną Komendę OHP. We wrześniu i w październiku młodzież pracowała przy wykopkach ziemniaków, w przetwórni owoców we Lwówku a w kwietniu – przy zadrzewianiu. Hufce z LO dwukrotnie odbierały nagrody: za I miejsce w woj. poznańskim i drugie miejsce w kraju. Po odejściu na emeryturę pana Dziamskiego szkołą kierował p. Czesław Mańczak, a od września 1977 r. p. Wojciech Siemieniak. Wtedy ograniczono ilość klas Liceum Ogólnokształcącego na rzecz kształcenia specjalistów dla rolnictwa. Rozpoczęła się także praca wychowawcza wokół patrona szkoły. Organizowano wieczornice poświęcone Emilii Sczanieckiej, konkursy, organizowano rajdy do miejscowości związanych z Jej życiem. Od 1 września 1979 r. klasy ogólnokształcące Liceum i klasy rolnicze weszły w skład Zespołu Szkół przy ul. Międzychodzkiej. Dyrektorem Zespołu był mgr Tadeusz Wiśniewski, jego zastępcą mgr Wojciech Siemieniak. Zespół działał dwa lata – do 1981 r.
W tym czasie (czerwiec 1980) nadano mu imię Emilii Sczanieckiej. Przed budynkiem LO stanęło popiersie Patronki wykonane przez absolwenta szkoły , p. Jerzego Sobocińskiego. Po rozdziale, który nastąpił 1 września 1981 r. , obydwu szkołom zostawiono tę samą patronkę. Dyrektorem LO ponownie został p. Wojciech Siemieniak. Od 1 sierpnia 1982 r. funkcję tę objął mgr Andrzej Kowalka., pełnił ją do roku 2001 (z przerwą od maja 1986 do sierpnia 1987, kiedy to z powodu choroby obowiązki te pełnił p. Zbigniew Ciechanowicz) Od 1984 r. Liceum Ogólnokształcące (od 1983 r. zlikwidowano klasy zawodowe) zostało podporządkowane Kuratorium Oświaty i Wychowania. W 1988 r. (21 maja) nastąpiło wręczenie szkole aktu nadania sztandaru. Projekt sztandaru został wykonany przez pana Wojciecha Tila, a sponsorami byli głównie miejscowe rzemiosło i zakłady pracy. W 2001 roku nastąpiło kolejne połączenie szkół: Liceum Ogólnokształcącego i Zespołu Szkół Zawodowych w jedną pod nazwą Zespół Szkół im. E. Sczanieckiej. Dyrektorem Zespołu został p. Ryszard Adamski a od 2011 roku funkcję dyrektora szkoły pełni p. Izabela Ratajczak.
W latach 1945-2000 w szkole pracowało 157 nauczycieli. W tym czasie mury pniewskiego liceum opuściło 3962 uczniów. Wśród nich są znani artyści plastycy, aktorzy, śpiewacy, pracownicy naukowi wyższych uczelni, nauczyciele, sędziowie, adwokaci, lekarze i duchowni. Wielu absolwentów powróciło w mury szkolne w roli nauczyciela.
Mam nadzieję, że przedstawione przeze mnie fakty z dziejów Liceum Ogólnokształcącego w Pniewach pomogą Państwu – absolwentom naszej szkoły – przywołać wspomnienia i dzielić się nimi podczas spotkań w gronie dawnych koleżanek i kolegów.
Małgorzata Skrzypczak-Przybysz
